Topio stin omichli / Puslu Manzaralar (1988)

 

Angelopoulos'un Trilogy of Silence üçlemesinin son filmi; bir yol filmi, bir yolculuk filmi değil de daha çok bir arayış filmi. (Yönetmenin filmografisinde genel geçer bir duruma/tarza benziyor ancak izlediğim ilk filmi olduğundan bu konuda fikir sahibi olmam için beklemem gerekecek.)

Bulmak için kaybolmak gerekiyor. İki küçük yüreğin -Voula ve Alexander- birbirleriyle konuşmaları ve mektupları bu durumun üstesinden nasıl geldiklerine dair işaretler konusunda en belirgin ipucları oluyor.

Film, bütün sessizliğinin arkasında sert denebilecek betimlemeler barındırıyor ve bunların seyirciye yansıması genellikle hüzün şeklinde gerçekleşiyor. Eleni Karaindrou'nun müzikleri ise filmin bu havasına bir güzel eşlik ediyor.