Umberto D. (1952)

 

Zavattini ve De Sica ikilisinden başrollerini oynadıkları 'İtalyan Yeni Gerçekçilik' akımını tepe noktaya çıkaran bir örnek.

Savaş sonrası dönemde toplumun içinde bulunduğu durumu akımın belirleyici özelliklerinden olan oyuncu seçimlerinin halk arasından yapılarak yansıtılmaya çalışılması anlatımın gücüne güç katan bir etken oluşturuyor.

Umberto karakterinin değerlerini korumadaki kararlılığı, aidiyet duygusu ve yaşama tutunma çabasını seyrederken etrafındaki insanlardan tüm topluma dair bir tespit görüyoruz. Genelinde karamsar bir tablo çizilmiş olarak değerlendirilebilir ancak karakterin köpeğiyle olan ilişkisi her şeye rağmen farklı bir kulvar oluşturuyor ve burdan yürüyoruz.